تصور می شود که شیوه برندسازی با مصریان باستان آغاز شده است ، که به عنوان شناخته شده در اوایل ۲۷۰۰ سال قبل از میلاد ، مشغول برندسازی دام بودند. از مارک تجاری برای تمایز گاوهای شخص از دیگر با استفاده از نمادی مجزا که با یک آهن مارک داغ سوخته در پوست حیوانات استفاده می شد. اگر شخصی هرکدام از گاوها را به سرقت برده باشد ، هر کس دیگری که این نماد را دیده باشد می تواند صاحب واقعی را استنباط کند. با این حال ، این عبارت به معنای شخصیت استراتژیک برای یک محصول یا شرکت گسترش یافته است ، به طوری که اکنون “مارک” ارزش ها و قولی را که یک مصرف کننده ممکن است درک و خرید کند ، ارائه می دهد. با گذشت زمان ، شیوه مارک گذاری اشیاء به طیف گسترده ای از بسته بندی ها و کالاهایی که برای فروش از جمله روغن ، شراب ، لوازم آرایشی و سس ماهی پیشنهاد شده اند ، گسترش یافته است. برندسازی از نظر نقاشی یک گاو با نمادها یا رنگ در بازارهای کک یکی از قدیمی ترین شکل های این عمل محسوب می شد
در دوره مدرن ، مفهوم برندسازی گسترش یافته است و شامل روشهای بازاریابی و ارتباطی می شود که به تمایز یک شرکت یا محصولات از رقبا کمک می کند ، با هدف ایجاد تصویری ماندگار در ذهن مشتریان. مؤلفه های اصلی که جعبه ابزار برند را تشکیل می دهند شامل هویت یک برند ، ارتباط با برند (مانند آرم ها و علائم تجاری) ، آگاهی از برند ، وفاداری به برند و استراتژی های مختلف برند (مدیریت برند) می باشد. بسیاری از شرکت ها معتقدند که در قرن بیست و یکم ، تمایز چندانی بین چندین نوع محصول وجود ندارد ، بنابراین برندسازی یکی از معدود اشکال های باقی مانده تمایز محصول است.
ارزش سهام برند ، كلی قابل اندازه گیری از ارزش یک برند است و با ارزیابی اثربخشی این مؤلفه های مارک تجاری اعتبار می یابد. از آنجا که بازارها به طور فزاینده ای پویا و نوسان می شوند ، عدالت تجاری یک تکنیک بازاریابی برای افزایش رضایت مشتری و وفاداری مشتری است ، با عوارض جانبی مانند کاهش حساسیت قیمت. در حقیقت یک برند نوید وعده ای به مشتریان خود نسبت به آنچه می توان از محصولات انتظار داشت و ممکن است شامل مزایای عاطفی و عملکردی نیز باشد ، می دهد. هنگامی که مشتری با یک مارک آشنا باشد ، یا از آن به طور غیر قابل مقایسه با رقبای خود طرفداری کند ، این زمانی است که یک شرکت به سطح بالایی از حقوق صاحبان برند رسیده است. استانداردهای حسابداری ویژه ای برای ارزیابی ارزش سهام تجاری ابداع شده است. در حسابداری ، یک نام تجاری به عنوان یک دارایی نامشهود تعریف شده است ، اغلب با ارزش ترین دارایی در ترازنامه شرکت است. صاحبان برند برای ایجاد ارزش سهامدار برندهای خود را با دقت مدیریت می کنند و ارزش گذاری برند یک تکنیک مهم مدیریت است که ارزش پولی را به یک برند اختصاص می دهد و اجازه می دهد تا سرمایه گذاری بازاریابی مدیریت شود (به عنوان مثال: اولویت بندی در یک سبد از مارک ها) برای به حداکثر رساندن ارزش سهامدار. اگرچه فقط مارک های اکتسابی در ترازنامه یک شرکت ظاهر می شوند ، اما مفهوم قرار دادن ارزش برای یک مارک باعث می شود تا رهبران بازاریابی متمرکز بر مباشرت بلند مدت برند و مدیریت ارزش باشند

کلمه “مارک” غالباً به عنوان یک نام مستعار به شرکتی که با یک برند کاملاً مشخص است ، استفاده می شود. مارک یا ساخت اغلب برای نشان دادن نام تجاری وسیله نقلیه موتوری مورد استفاده قرار می گیرد که ممکن است از یک مدل خودرو متمایز شود. یک برند مفهومی ، مارک تجاری است که به جای یک محصول ، خدمات یا تجارت خاص با یک مفهوم انتزاعی ، مانند آگاهی از سرطان پستان یا محیط زیست ، همراه است. یک برند تجاری یک مارک تجاری است که با یک کالا در ارتباط است
برندها نتیجه مستقیمی از استراتژی تقسیم بازار و تمایز محصول است.
علامت تجاری به معنای چیزی بیشتر از نام بردن و نشانه گذاری به دنیای خارج از چنین کالایی است
این سرویس با علامت و نشانهای سازمان تمبر شده است. علامت تجاری در تبدیل است
دسته بندی محصولات؛ نیاز به مشارکت بلند مدت شرکت ها ، سطح بالایی از منابع و مهارت ها دارداین سرویس با علامت و نشانهای سازمان تمبر شده است. علامت تجاری در تبدیل است
دسته بندی محصولات؛ نیاز به مشارکت بلند مدت شرکت ها ، سطح بالایی از منابع و مهارت ها دارد
نظر خود را ارسال کنید